انواع اختلالات روانی؛ از اختلال سلوک تا جنون دزدی

اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه، اختلال سلوک، اختلال انفجاری متناوب و اختلال شخصیت ضداجتماعی، جنون آتش‌افروزی و جنون دزدی، اختلالاتی هستند که وجه مشترک آن‌ها نقض حقوق دیگران و عدم کنترل هیجانات و رفتارهاست.

هفته نامه سلامت - دکتر هانیه زایررضایی*: آیا تا به حال با افرادی مواجه شده‌اید که به نظر می‌رسد کنترلی بر هیجانات خود ندارند؟ افرادی که به نظر می‌رسد به‌راحتی و بدون احساس گناه و پشیمانی حقوق دیگران را نقض می‌کنند یا به‌طور چشمگیر با هنجارهای اجتماعی یا مراجع قدرت درگیرند.

 

در آخرین به‌روزرسانی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM V) به گروه اختلالاتی اشاره شده که وجه مشترک آنها نقض حقوق دیگران و عدم کنترل هیجانات و رفتارهاست، اگرچه علل زیربنایی این اختلالات می‌تواند متفاوت باشد. اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه، اختلال سلوک، اختلال انفجاری متناوب و اختلال شخصیت ضداجتماعی، جنون آتش‌افروزی و جنون دزدی در این گروه قرار می‌گیرند که درباره هر کدام به اختصار توضیح می‌دهیم.

 

 

اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه

 

شاید با کودکان یا نوجوانانی مواجه شده باشید که به نظر می‌رسد همیشه درحال مخالفت کردن با مراجع قدرت مثل والدین، معلمان رئیس و... هستند. اصلا مهم نیست که موضوع موردبحث چیست، مهم جروبحث کردن، خلق تحریک‌پذیر و رفتار تلافی‌جویانه است که اگر بیش از 6 ماه در یک کودک زیر 5 سال در بیشتر روزها وجود داشته باشد و در کودک بالای 5 سال دست‌کم یک‌بار در هفته در مدت 6 ماه دیده شود باید به آن شک کرد.

 

این افراد به‌عنوان افرادی زودرنج، عصبی و کینه‌جو که معمولا از انجام درخواست مراجع قدرت و عمل به قوانین سرباز می‌زنند، شناخته می‌شوند که غالبا اطرافیان نزدیک و خانواده را می‌رنجانند و رفتارشان تاثیر منفی روی کارکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی یا دیگر حوزه‌های مهم زندگی‌شان دارد که و اغلب باعث تخریب قابل‌توجه سازگاری هیجانی- اجتماعی فرد می‌شود. جالب است این افراد خود را نافرمان یا مقابله‌جو نمی‌دانند، در عوض غالبا رفتارشان را واکنشی به درخواست‌ها یا شرایط غیرمنطقی اطرافشان می‌دانند.

• علل احتمالی: این اختلال در خانواده‌هایی که مراقبت از کودک به‌دلیل جایگزینی‌های پیاپی مراقب، از هم گسیخته یا خانواده‌هایی که به شیوه‌ای خشن، ناپایدار یا توام با غفلت با کودک رفتار می‌کنند، شایع‌تر است و اولین علائم آن معمولا در دوران دبستان پدیدار می‌شود و اغلب مقدمه‌ای بر شکل‌گیری اختلال سلوک است.

اختلال سلوک

در این اختلال آنچه که غالب است، رفتارهای تکرارشونده نقض حقوق دیگران و پیروی نکردن از قوانین و قواعد پذیرفته‌شده جامعه است که با دست‌کم 3 مورد از این موارد که به مدت 12 ماه طول کشیده باشد، مشخص می‌شود. این موارد شامل پرخاشگری به حیوانات و انسان‌ها مثلا با قلدری کردن، تهدید کردن، زد و خورد و قساوت نسبت به انسان‌ها و حیوانات است. این افراد به‌طور عمدی به دیگران خسارت جدی وارد و اموال دیگران را تخریب می‌کنند.

 

به زور وارد حریم شخصی افراد می‌شوند و دروغ می‌گویند. در دوران نوجوانی بدون اجازه و اطلاع والدین شب‌ها بیرون از خانه می‌مانند یا دائم از مدرسه فرار می‌کنند. نکته مهم این است که این افراد به هیچ عنوان پس از انجام کار اشتباهی که انجام داده‌اند، پشیمان نمی‌شوند و احساس گناه ندارند و نگران پیامد شکستن قوانین جامعه نیستند. به نظر می‌رسد آنها نسبت به احساسات دیگران بی‌اعتنا هستند و توانایی همدلی ندارند. اگر این علائم و رفتارها از فردی که زیر 18 سال است سر بزند، تشخیص، اختلال سلوک است اما برای فرد واجد این شرایطی که بالای 18 سال دارد، تشخیص اختلال شخصیت ضداجتماعی گذاشته می‌شود.

• علل احتمالی: یکی از عواملی که برای ابتلا به این اختلال ذکر شده، ژنتیک است. این اختلال میان کودکانی که دارای والدین دچار اختلال شدید مصرف الکل، اختلال افسردگی و دوقطبی هستند یا سابقه اختلال سلوک و اختلال شخصیت ضداجتماعی دارند، شایع‌تر است. اختلال سلوک ممکن است با شروع زودرس رفتارجنسی، مصرف الکل، سیگار کشیدن، مصرف مواد غیرقانونی و اعمال بی‌پروا و مخاطره‌جویانه همراه باشد.

اختلال انفجاری متناوب

تفاوت این اختلال با دیگر اختلالات این گروه، فوران‌های رفتاری راجعه است که نشانگر نقص در کنترل تکانه‌های پرخاشگری است و به یکی از این دو شکل بروز پیدا می‌کند؛ 1) پرخاشگری کلامی یا فیزیکی نسبت به افراد و اموال یا حیوانات که 2 بار در هفته و به طور متوسط در یک دوره 3 ماهه روی می‌دهد. این پرخاشگری باعث آسیب‌دیدن یا تخریب اموال و جراحت جسمانی افراد و حیوانات می‌شود. 2) سه فوران رفتاری مرتبط با آسیب‌زدن یا تخریب اموال و حمله جسمانی به افراد یا حیوانات در یک دوره 12 ماهه.

شدت پرخاشگری طی فوران‌های راجعه خشم به طور چشمگیری نامتناسب با محرک یا هر نوع عامل استرس‌زایی است که رخ داده. نکته مهم اینکه این فوران خشم ناگهانی رخ می‌دهد؛ یعنی فرد از قبل برای اینکه به این شدت قشقرق راه بیندازد، برنامه‌ریزی نکرده است (یعنی تکانشی است). فوران‌ها معمولا کمتر از 30 دقیقه طول می‌کشند. جالب اینکه این فوران‌های راجعه پرخاشگری بیش از هر کس، خود فرد را آشفته می‌کند و باعث تخریب کارکرد شغلی با عملکرد بین فردی می‌شود یا او را با پیامد‌های جدی مالی یا قانونی مواجه خواهد کرد.

• علل احتمالی: هم عوامل محیطی و هم ژنتیک در این اختلال نقش دارند. افراد با سابقه ضربه جسمانی و هیجانی در 2سال اول زندگی در معرض خطر بالا برای این اختلال قرار دارند. بستگان درجه اول افراد دارای این اختلال، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا قرار دارند.

جنون آتش‌افروزی

افراد مبتلا به این اختلال به آتش‌افروزی عمدی و هدفمند می‌پردازند. این افراد پیش از اقدام به برافروختن آتش، تنش یا برانگیختگی عاطفی قابل‌توجهی را تجربه می‌کنند و پس از اقدام، احساس لذت، ارضا یا تسکین می‌کنند. شیفتگی خاصی به آتش دارند و مجذوب شعله‌ها می‌شوند.

این آتش‌افروزی فقط به قصد لذت بردن است و هیچ‌گونه مقاصد مالی، ابراز عقیده سیاسی، پنهان کردن یک جرم، ابراز خشم یا انتقام‌جویی درمیان نیست. جالب است این افراد ممکن است دائم به مراکز محلی آتشنشانی سربزنند یا حتی آتشنشان شوند تا بتوانند با آتش در ارتباط باشند. این افراد فکرشده عمل می‌کنند و ممکن است برای آتش افروختن از قبل برنامه‌ریزی کرده و تدارک دیده باشند. آنها به پیامد مرتبط با زندگی یا اموالی که در آتش از بین می‌رود، بی‌تفاوت‌اند. در افراد مبتلا به جنون آتش‌افروزی، رویدادهای آتش‌افروزی، دوره‌ای هستند و ممکن است از نظر فراوانی افت و خیز داشته باشند. اگر آتش‌افروزی برای کسب منفعت، کارشکنی یا کینه‌جویی باشد، این تشخیص گذاشته نمی‌شود.

• علل احتمالی: این اختلال در پسران، به‌ویژه در افراد با مهارت‌های اجتماعی ضعیف‌تر و افراد با مشکلات یادگیری بسیار، بیشتر دیده می‌شود.

جنون دزدی

ناتوانی مکرر برای مقاومت در برابر تکانه‌های دزدیدن اشیایی که برای استفاده شخصی یا برای ارزش مادی بالا دزدیده نمی‌شوند، وجود دارد. فرد احساس تنش فزاینده‌ای بلافاصله پیش از دزدی دارد که این تنش پس از ارتکاب به عمل دزدی، به احساس لذت و رضایت تبدیل می‌شود. دزدی به هیچ عنوان به‌علت نیاز مالی، ابراز خشم یا کینه‌جویی انجام نمی‌شود و واکنشی به توهم و هذیان نیست. اشیای دزدیده‌شده برای فرد ارزش اندکی دارند و فرد به‌راحتی قادر به پرداختن پول آنهاست. حتی ممکن است فرد این اشیاء را دور بیندازد یا در انباری ذخیره کند یا حتی مخفیانه آنها را بازگرداند. این دزدی‌ها اغلب ازپیش برنامه‌ریزی‌شده نیستند و بدون کمک گرفتن از دیگران انجام می‌شوند.

 

افراد دچار جنون دزدی معمولا در برابر تکانه دزدیدن مقاومت می‌کنند و آگاه‌اند که کارشان اشتباه است. آنها از دستگیر شدن می‌ترسند و از کاری که انجام می‌دهند، احساس گناه می‌کنند.

• علل احتمالی: دیده شده که بستگان درجه اول افراد دچار جنون دزدی میزان‌های بالاتری از اختلال وسواسی- جبری در مقایسه با جمعیت عمومی دارند. همچنین به نظر می‌رسد اختلال مصرف مواد در این افراد شایع‌تر است.

منبع

بخاطر سلامتی‌تان برقصید!

رقصیدن راهی برای رها شدن است؛ وقتی هماهنگ با ریتم موسیقی، حرکت می‌کنید و بالا و پایین می‌پرید انگار در دنیای دیگری غرق می‌شوید. اما این احساس خوب نه فقط روح‌تان را تازه می‌کند، بلکه برای سلامتی‌تان هم فوایدی دارد.

برترین ها - ترجمه از هدی بانکی: رقصیدن راهی برای رها شدن است؛ وقتی هماهنگ با ریتم موسیقی، حرکت می‌کنید و بالا و پایین می‌پرید انگار در دنیای دیگری غرق می‌شوید. اما این احساس خوب نه فقط روح‌تان را تازه می‌کند، بلکه برای سلامتی‌تان هم فوایدی دارد.

تحقیقات نشان می‌دهد رقصیدن می‌تواند با تقویت حس شادابی، سلامت روان‌تان را تقویت کند. اگر هنوز هم برای اینکه از جا بلند شوید و برقصید دنبال دلیل می‌گردید، بخوانید.

رقصیدن یک تمرین هوازی عالیست

رقصیدن هم مانند هر تمرین هوازی دیگری که شدت چندانی ندارد می‌تواند سلامت قلب و عروق‌تان را بهتر کند، استقامت‌تان را افزایش بدهد، استخوان‌ها و عضلات را تقویت کند و شما را از بیماری‌ها دور نگه دارد. رقصیدن علاوه بر امتیازات مشترکی که با دیگر تمرین‌های هوازی دارد، فوایدی دارد که دیگر تمرینات هوازی ندارند:

فیتنس، پنج مولفه‌ی اصلی دارد: استقامت قلبی عروقی، انعطاف پذیری، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی و درصد چربی بدن. فعالیتی مانند دویدن روی تردمیل می‌تواند استقامت عضلانی را افزایش بدهد و از درصد چربی بدن بکاهد. فعالیتی مانند رقصیدن نیز هم این دو هدف را تامین می‌کند و هم استقامت عضلانی و انعطاف پذیری را افزایش می‌دهد. و همزمان با همه‌ی اینها، مهارت تعادلی‌تان بهتر شده، فرزتر و چابک‌تر می‌شوید، هماهنگی‌تان بهتر شده، قوی‌تر می‌شوید و سرعت واکنش‌تان نیز بالا می‌رود.

البته اینجا در مورد رقص‌های آرام صحبت نمی‌کنیم. رقصی که واقعا یک تمرین هوازی محسوب شود باید بر اساس معیار چیزی بین 5 و 7 باشد؛ 1 استراحت است و 10، سخت‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید. می‌توانید از تست صحبت استفاده کنید، یعنی نباید آنقدر نفس نفس بزنید که نتوانید صحبت کنید، بلکه کلمات‌تان باید کمی بریده بریده باشند و به سختی نفس بکشید.

مفرح است

اگر ورزش کردن برای‌مان تجربه‌ای لذتبخش نباشد انجامش نخواهیم داد. تردمیل شرایطی تقریبا یکنواخت دارد و مفرح نیست اما رقصیدن مفرح است و حرکاتی هستند که انجام‌شان می‌تواند ترشح هورمون‌های احساس خوب مانند سروتونین و اندورفین‌ها را افزایش بدهد. اگر ورزشی برای‌تان لذتبخش و مفرح باشد احتمال اینکه ادامه‌اش دهید خیلی بیشتر است.

رقصیدن به افراد انگیزه می‌دهد به شیوه‌ای که دوست دارند، به تناسب اندام برسند و این حس را نخواهند داشت که تمرینات سخت و سنگین انجام می‌دهند، بلکه با این فعالیت خوش می‌گذرانند و سرحال می‌آیند.

می‌تواند یک فعالیت جمعی باشد

همه‌ی ما زمان‌هایی دوست داریم در تنهایی برقصیم و کسی نباشد که تماشای‌مان کند، اما رقصیدن با دیگران هم وسوسه انگیز است، چه با یک پارتنر باشد و چه در کلاس رقص همراه با سایر هنرجوها!

فیتنس گروهی از زمانی که رقص زومبا باب روز شد به شهرت رسید. تمرین و ورزش کردن همراه جمع کمک‌تان می‌کند راحت‌تر از پس سختی‌های تمرین بربیایید و نسبت به تمرینات جدی‌تر باشید.

همه می‌توانند برقصند

دوست ندارید جلوی دیگران برقصید؟ در اتاق خودتان رقصیدن را شروع کنید، با آهنگ پیش بروید، آهنگی که نتوانید در برابرش مقاومت کنید! درون همه‌ی ما کسی هست که دوست دارد برقصد. وقتی بدن‌تان را با موزیک حرکت می‌‌دهید ناخودآگاه لبخند می‌زنید و به حرکت ادامه می‌دهید.

اجازه ندهید دست و پا چلفتی بودن‌تان شما را از لذت بردن از رقص بازبدارد. نترسید از اینکه فکر می‌کنید بلد نیستید خوب برقصید. چه کسی اهمیت می‌دهد؟ موضوع فقط تکان دادن بدن به هر مدلی است که دوست دارید، بقیه را رها کنید! دقت کنید موقع رقص چه احساس خوبی دارید. هیچکس نمی‌تواند توانایی‌های شما را قضاوت کند.

مغزتان را هوشیار نگه می‌دارد

همه‌ی ما شنیده‌ایم که عادتهای سبک زندگی مانند الگوی خواب درست می‌توانند کمک‌مان کنند هوشیاری و عملکرد مغزمان را در سطح ایده آلی حفظ کنیم. مطالعات نشان می‌دهند با رقصیدن هم می‌توانیم این کار را بکنیم.

یافته‌های این مطالعه که در New England Journal of Medicine منتشر شده‌اند می‌گویند به طور مرتب رقصیدن باعث کاهش 76 درصدی احتمال زوال عقل می‌شود، یعنی تقریبا به همان اندازه که بازیهای فکری یا نواختن ساز تاثیرگزار است. طبق نتایج، سایر فعالیت‌های بدنی مانند پیاده روی و انجام کارهای خانه، با کاهش ریسک زوال عقل ارتباطی نداشتند.

آسیب نمی‌بینید

انواع حرکاتی که هنگام رقص انجام می‌دهید، دوست بدن‌تان هستند و بابت حرکات تکراری و احیانا سنگین دچار آسیب نخواهید شد. حرکات رقص برخلاف حرکات مکرری که معمولا در کلاس‌های ایروبیک در سطح متوسط انجام می‌دهید، تکراری و خسته کننده نیستند.

رقصیدن برخلاف تمرینات کلاسیک هوازی که بسیار ساختاری و شدیدند، آزادانه به بدن‌تان اجازه می‌دهد خودش را با ریتم آهنگ تطبیق داده و هر وقت که نیاز داشت استراحت کند. رقصیدن فشاری به بدن وارد نمی‌کند.

رقصیدن تعادل‌تان را بهتر می‌کند

هر ساله یک سوم افراد بالای 65 سال به زمین می‌افتند. و یکی از چیزهایی که می‌تواند از این اتفاق پیشگیری کند، رقصیدن است. مروری تحقیقاتی نشان داد رقصیدن، مانند حمل اشیاء حین راه رفتن، کمک می‌کند تعادل‌تان بهتر شده و در نتیجه از خطر افتادن کاسته شود.

پس منتظر چه هستید؟ هیچکس نگاه‌تان نمی‌کند، بخاطر سلامتی‌تان هم که شده برقصید!

منبع

10 درس مهم زندگی که دیر یادشان می گیریم؟

10 درس مهم زندگی که دیر یادشان می گیریم؟

اتفاقات خوب برای کسانی می‌افتد که هنوز امیدوارند حتی اگر ناامید شده باشند، برای کسانی که هنوز باور دارند حتی اگر طعم شکست را چشیده باشند، برای کسانی که هنوز عشق می‌ورزند بااینکه ضربه خورده‌اند.

قبل از اینکه چیزی بفهمید، به خودتان می‌آیید و می‌پرسید، « چطور اینقدر زود دیر شد؟ » پس برای فکر کردن به زندگیتان وقت بگذارید. وقت بگذارید تا بفهمید واقعاً چه می‌خواهید و به چه چیزهایی نیاز دارید.

برای ریسک کردن وقت بگذارید. برای عشق ورزیدن، خندیدن، گریه کردن، یاد گرفتن و بخشیدن وقت بگذارید. زندگی کوتاهتر از آن است که معمولاً به نظر می‌رسد.

اینها ۱۰ چیزی هستند که قبل از اینکه خیلی دیر شود باید یاد بگیرید :

این لحظه، زندگی شماست!

زندگی شما بین لحظاتی که به دنیا می‌آیید و می‌میرید نیست. زندگی شما بین الان و نفس بعدی است. زمان حال - همین حالا و همین جا - تنها چیزی است که زندگی به شما داده است. پس از هر لحظه استفاده کامل ببرید و با مهربانی و در آرامش زندگی کنید، بدون ترس و پشیمانی. و با هر چه که دارید، بهترینی که می‌توانید را انجام دهید؛ چون این تنها چیزی است که می‌توانید از کسی انتظار داشته باشید، ازجمله خودتان.

زندگی طولانی نیست!

این زندگی شماست و باید برای آن بجنگید. برای آنچه درست است بجنگید. برای اعتقاداتتان بجنگید. برای چیزهایی که برایتان اهمیت دارد، برای کسانی که دوستشان دارید بجنگید و هیچوقت فراموش نکنید که به آنها بگویید که چقدر برایتان مهم هستند. بفهمید که انسان خوش‌شانسی هستید چون هنوز فرصت دارید. پس یک لحظه مکث کرده و فکر کنید. هر کاری که لازم است انجام دهید را از همین امروز شروع کنید. فردا دیر است.

فداکاری‌هایی که امروز می‌کنید، در آینده برایتان سودآور خواهد بود!

وقتی نوبت به تلاش سخت برای رسیدن به یک هدف می‌رسد--چه گرفتن یک مدرک تحصیلی باشد، چه شروع یک کار جدید یا هر دستاورد شخصی دیگر که نیاز به زمان و تعهد دارد--باید این سوال را از خودتان بپرسید: «آیا حاضرم چند سال از زندگی‌ام را خلاف بقیه آدمها زندگی کنم تا بتوانم بقیه عمرم را هم طوری زندگی کنم که بقیه نمی توانند؟»

هنگامیکه وقت تلف می‌کنید، بنده دیروز می‌شوید!

اما وقتی فعال هستید، مثل این می‌ماند که دیروز دوست مهربانی برای شماست که کمکتان می‌کند باری از روی دوشتان بردارد. پس همین الان کاری انجام دهید که بابت آن در آینده از خودتان تشکر کنید. مطمئن باشید فردا از اینکه امروز شروع کردید خوشحال خواهید بود.

شکست‌ فقط درسی برای عبرت گرفتن است!

اتفاقات خوب برای کسانی می‌افتد که هنوز امیدوارند حتی اگر ناامید شده باشند، برای کسانی که هنوز باور دارند حتی اگر طعم شکست را چشیده باشند، برای کسانی که هنوز عشق می‌ورزند بااینکه ضربه خورده‌اند. پس هیچوقت افسوس اتفاقاتی که در زندگیتان افتاده است را نخورید؛ این اتفاقات قابل تغییر نیستند و نمی‌توانید فراموششان کنید. آنها را مثل درس‌هایی ببینید که می‌توانید از آنها عبرت بگیرید و برای آینده‌تان از آنها استفاده کنید.

خودتان مهمترین ارتباطتان هستید!

خوشبختی زمانی اتفاق می‌افتد که بدون نیاز به تایید کسی دیگر، احساس خوبی به خودتان داشته باشید. قبل از اینکه بتوانید ارتباطی سالم به فردی دیگر داشته باشید، اول باید ارتباطی سالم با خودتان برقرار کنید. باید احساس ارزش کنید و در چشم خودتان، خودتان را قبول داشته باشید تا بتوانید با اعتماد‌به‌نفس به چشمان اطرافیانتان نگاه کنید و با آنها ارتباط برقرار کنید.

عمل افراد، حقیقت را می‌گوید!

در زندگی با کسانی روبه‌رو خواهید شد که در زمان‌های درست، حرف‌های درست خواهند زد اما در آخر از اعمال و رفتار آنهاست که باید درموردشان قضاوت کنید. پس به کارهای دیگران دقت کنید. رفتار و اعمال آنها همه چیز را درمورد آنها به شما خواهد گفت.

مهربانی‌های کوچک دنیا را زیباتر خواهد کرد!

به کسانی که به نظر می‌رسد روز سختی داشته‌اند سلام کنید. با آنها مهربانی کنید. مهربانی تنها سرمایه‌ای است که هیچوقت تمام نمی‌شود. و هر جا که انسانی باشد، فرصتی برای مهربانی کردن وجود دارد. بخشش را یاد بگیرید، حتی اگر بخشیدن یک لبخند باشد. نه به این دلیل که زیاد از آن دارید، به این دلیل که می‌دانید افراد زیادی هستند که می‌دانند چیزی ندارند.

پشت هر زندگی زیبا، شکلی از درد بوده است!

می‌افتید، بلند می‌شوید، اشتباه می‌کنید، زندگی می‌کنید، یاد می‌گیرید. شما انسانید، کامل نیستید. ضربه خورده‌اید اما هنوز زنده‌اید. به این فکر کنید که زنده بودن، نفس کشیدن، فکر کردن، لذت بردن و دنبال کردن چیزهایی که دوست دارید، چقدر عالی است. گاهی اوقات در سفر زندگی دچار ناراحتی‌ می‌شوید اما هنوز زیبایی‌های زیادی باقی است. حتی اگر آسیب دیدیم، باید بتوانیم روی پایمان بایستیم، چون هیچوقت نخواهیم دانست چه چیز در زندگی انتظارمان را می‌کشد.

گذشت زمان و کسب تجربه، دردها را التیام می‌بخشد!

سالها پیش وقتی درمورد غلبه بر دردها از مادربزرگم سوال کردم، اینطور برایم توضیح داد: به این دایره‌ها نگاه کن. دایره‌های سیاه نشاندهنده تجارب نسبی زندگی ماست. دایره‌های من بزرگتر است چون پیرتر هستم و تجربه‌های بیشتری دارم. دایره‌های کوچک قرمز نشاندهنده اتفاقات بد و منفی زندگی هستند. فرض می‌کنیم که هر دو ما یک اتفاق بد یکسان را تجربه کرده باشیم. می‌بینی که سایز دایره قرمز برای هر دو ما یکسان است اما ببین چه درصد از فضا را در دایره سیاه اشغال می‌کند. اتفاق بد تو به این دلیل بزرگتر به نظر می‌رسد که قسمت بزرگتری از تجربیات کلی زندگی توست. چیزی که باید یاد بگیری این است که یک اتفاق بد و بسیار ناراحت‌کننده که الان در زندگیت وجود دارد، یک روز بخشی از گذشته بزرگتر تو خواهد شد و دیگر اینقدر مهم به نظر نخواهد رسید.

قولنج چیست؟

قولنج چیست؟

در گذشته اگر هر قسمت از بدن با کشیدگی یا درد همراه می‌شد به آن قولنج می‌گفتند. امروزه از عبارت قولنج عضلانی برای اسپاسم یا گرفتگی ناگهانی قسمتی از عضلات بدن استفاده می‌کنند که بیشتر این گرفتگی‌ها به ستون فقرات و عضلات گردن مرتبط است. به طور کلی شکستن قولنج زمانی اتفاق می‌افتد که فرد با درد ناگهانی در عضلات خود مواجه می‌شود به آن فشار می‌‌آورد تا صدای شکستن به وجود آمده و سپس فرد از آن احساس راحتی می‌کند.

معمولا گرفتگی عضلانی برای هر شخصی در طول زندگی به وجود می‌آید که از علل آن می‌توان به کم‌ آبی پس از انجام ورزش‌های سنگین، استفاده زیاد و طولانی‌مدت از عضلات، آسیب‌‌های جسمی و کمبود مواد معدنی مانند منیزیم و کلسیم اشاره کرد. برخی از پزشکان بر این باورند که اسپاسم عضلانی می‌تواند به عنوان یک نشانه از بیماری اعصاب و روان محسوب شود و اگر گرفتگی عضلات مداوم باشد ممکن است آسیب‌های مغزی، فشار روی نخاع در ستون فقرات و حتی بیماری‌‌هایی چون ام اس را به دنبال داشته باشد.

علت ایجاد صدا پس از شکستن قولنج

برای بسیاری از مردم سوال است که چرا پس از شکستن قولنج صدا ایجاد می‌شود؟ در پاسخ به این سوال باید گفت نخستین بار دو دانشمند آلمانی در سال 1971 با انجام بررسی‌های متعددی توانسته‌اند تشکیل حباب‌های گازی در مفاصل انگشت و کف دست را اثبات کنند. در واقع یک بافت پوششی سطح مفاصل بدن ما را احاطه کرده است که در اصطلاح آن را با نام کپسول مفصلی می‌شناسند.

کپسول مفصلی حاوی مایعی لغزنده، مواد معدنی و گازهای مختلفی است که به کمک آن‌ها استخوان‌های بدن با حالت نرم‌تری در کنار هم حرکت می‌کنند. زمانی که بدن انسان فعالیت‌های معمولی را انجام می‌دهد، مایع مفصلی در بدن کاهش یافته و از طرفی حجم مفصل نیز افزایش می‌یابد که در اثر این اتفاق، کاهش فشار مایع مفصلی موجب مکیدن فضای بین مفصل شده و در نتیجه، گازهای مفصل به حباب‌ تبدیل می‌شوند. سپس حباب‌های تشکیل شده عصب‌های گیرنده بدن را تحریک می‌کنند و شما به کمک مغزتان از این اتفاق باخبر می‌شوید.

تا الان متوجه شدید که چرا پس از انجام فعالیت‌های بدنی و خستگی در عضلات مایل به شکستن قولنج خود هستید. این عمل زمانی رخ می‌دهد که مغزتان پیامی مبنی بر خستگی، درد یا حالت ناراحتی از سوی عضلات شما دریافت می‌کند و شما با شکستن قولنج یا کشش مفاصل خود به ترکاندن حباب‌های مفصلی اقدام می‌کنید. باید توجه داشته باشید که برای تشکیل مجدد حباب‌های مفصلی مدتی باید سپری شود، اما برای برخی از افراد شکستن قولنج به یک عادت بد و یک حرکت لذت‌بخش تبدیل شده و تا زمانی که صدایی از مفاصل خود ایجاد نکنند از این کار دست بر نمی‌دارند.

عوارض شکستن قولنج

در برخی از کتاب‌های پزشکی از عواض شکستن قولنج به حتمی بودن آرتروز، کاهش فشار عضلانی و لرزش دست و پا در سنین بالا، لرزش اندام به دلیل اختلال در ارتباط گیرنده‌ها و عضلات، کاهش تمرکز و کنترل حرکت دقیق و کاهش ثبات مفصلی اشاره شده است. برخی از پزشکان بر این باورند که در صورت تکرار بیش از حد کشیدن مفاصل بدن، برخی از بافت‌های اطراف مفاصل نظیر عضلات، رباط‌‌ها و تاندون‌ها با آسیب‌های جبران‌ناپذیری چون عدم تمرکز روی حرکات ظریف و دررفتگی عضلات مواجه خواهند شد.

یکی از خطرناک‌ترین عوارضی که از شکستن قولنج اشاره می‌شود، آسیب به شریان‌های تغذیه‌کننده مغز و سایش تدریجی مهره‌ها است؛ چرا که با تکرار شکستن قولنج عضلات حمایت‌کننده مفاصل ضعیف شده و اختلالاتی در سیستم هوشمند حمایتی مفاصل به خصوص در ارسال پیام‌ها و واکنش سریع آن به وجود می‌آورد. بنابراین برای شنیدن صدا از گردن و ستون فقرات، از حرکت دادن ناگهانی آن‌ها جدا خودداری کنید.

برای شکستن قولنج خود از فرد دیگری کمک نگیرید!

بسیاری از افراد برای شکستن قولنج مهره‌ها و گردن خود از دیگران کمک می‌گیرند که متاسفانه با انجام این کار آسیب‌های شدیدی به مهره‌های گردن وارد می‌شود. اگر در گذشته از کسی برای شکستن قولنج عضلات کمر و ستون فقرات خود کمک گرفته‌اید و اکنون به خوبی راه می‌روید و از این قسمت‌ها آسیب جدی ندیداه‌اید، بدون شک خوش‌شانس هستید.

درمان قولنج بدن

قولنج در بدن بر اثر دلایل مختلفی ایجاد می‌شود و بدون شک برای درمان و پیشگیری از قولنج عضلانی روش‌های متعددی وجود دارد. اگر گرفتگی یا اسپاسم عضلانی بدن شما درد و مشکلات زیادی را برایتان به همراه دارد می‌بایست برای درمان آن به پزشک مراجعه کنید. از طرفی مصرف برخی از داروها مانند کلسترول خون، داروهای فشار خون بالا، داروهای ضد آلزایمر و ضد پارکینسون گرفتگی و اسپاسم عضلانی را به دنبال دارد که برای پیشگیری و شناخت دقیق آن به پزشک خود مراجعه کنید.

روش‌های ترک عادت قولنج شکستن

اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که شکستن قولنج به یک عادت بد برایتان تبدیل شده، در گام نخست سعی کنید فکر خودتان را مشغول کرده و در زمان شکستن قولنج به عوارض بد آن فکر کنید. در گام دوم برای رفع گرفتگی عضلات خود به انجام ورزش‌های کششی بپردازید و با یک برنامه‌ریزی منظم عضلات خود را تقویت کرده و میزان انعطاف‌پذیری آن را افزایش دهید. از طرفی احتمال دارد پس از فعالیت‌های کششی همچنان احساس شکستن قولنج داشته باشید که دلیل‌ آن به خاطر این است که حرکات ورزشی خود را به درستی انجام نداده‌اید.

فعالیت‌های ورزشی، موثرترین راه برای ترک عادت شکستن قولنج محسوب می‌شود؛ چرا که اغلب گرفتگی‌های عضلانی با انجام حرکات کششی برطرف خواهد شد و به مصرف داروهای خاص نیازی نیست. برای انجام فعالیت‌های ورزشی به نکات زیر توجه کنید:

1.‌ قبل از شروع ورزش‌های سنگین، ابتدا با حرکات سبک بدنتان را گرم کنید.

2.‌ قبل از به پایان رساندن ورزش، با حرکات کششی بدنتان را سرد نمایید.

3. با مصرف آب در حین ورزش از خشک شدن بدن جلوگیری کنید.

4. برای رفع اختلال الکترولیتی بدن، مایعات مقوی بنوشید.

5. بر اساس نوع فعالیت ورزشی، کالری مورد نیاز مصرف کنید.

اگر حتی به اسپاسم و گرفتگی عضلات دچار هم نیستید، حرکات کششی را به خوبی یاد بگیرید تا در زمانی که دچار چنین مشکلاتی شدید، در زمان کوتاهی درمان شوید. احتمال دارد زمانی که حرکات ورزشی سنگین را تجربه می‌کنید با گرفتگی عضلات مواجه شوید که این مشکل به دلیل کمبود آب و املاح بدن ایجاد می‌شود و بهترین راه مقابله با آن مصرف زیاد مایعات است. از طرفی بعضا از ماساژ نیز برای رفع گرفتگی عضلات استفاده کنید. اگر همواره با مشکل گرفتگی عضلات روبرو می‌شوید و با بررسی‌های لازم دلایل خطرناکی برای آن پیدا نکردید، بهتر است از یک کارشناس فیزیوتراپی مشورت بگیرید.

آخرین راه برای درمان گرفتگی عضلات استفاده از داروهای ضد التهاب و شل‌ کننده‌‌های موضعی عضلانی است که برای پیشگیری از عوارض گوناگون باید با توصیه پزشک از چنین داروهایی استفاده کنید. حتی می‌توانید از پمادهای موضعی سالسیلات و پیروکسیکام کمک بگیرید. در مجموع برای رفع گرفتگی عضلات خود از شکستن قولنج خودداری کنید و با استفاده از برنامه ورزشی منظم، اسپاسم عضلات خود را کاهش دهید.

افزایش 50 درصدی مسمومیت ها در کاشان

رییس مرکز اورژانس کاشان از افزایش نزدیک 50 درصدی مسمومیت با گاز منواکسید کربن در کاشان نسبت به مدت مشابه سال پیش در پاییز امسال خبرداد.

     
به گزارش پورتال خبری کاشان به نقل از روابط عمومی مرکز اورژانس کاشان  دکتر حسین ریاحی گفت: در ماههای مهر و آبان سنه گذشته جمعا هفت مورد مسمومیت با گاز منواکسید کربن گزارش شده است این در حالی است که در امسال و با آغاز فصل برودت این شمار حدود پنجاه درصد افزایش مکشوف است.

وی افزود: این مسمومیت که بخاطر تنفس گاز خطرناک منواکسید کربن و در نشانه استفاده نادرست از وسایل گازسوزی همانند بخاری،آبگرمکن ،پیک حسنه و نیز حتی با زغال برپایی میشود،اغلب با شروع فصل برودت و در شش ماهه دوم سنه رخ می دهد.

دکتر ریاحی متذکر شد :گاز منواکسید کربن ایجاد شده در پرتو آفروختگی ناقص در وسایل فوق و بخصوص در موارد انسداد گذرگاه خروجی، در پیرامون گوشه ها-کناره ها منتشر شده و سبب مسمومیت ودر نهایت مرگ می‌شود.

به گفته وی ، این گاز زهری بخاطر نداشتن هیچگونه طمع ،رنگ یا بو در موارد مسمومیت «مرگ خاموش» را باعث خواهد شد.

رییس مرکز مدیریت و حوادث فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان از همشهریان کاشانی تقاضا کرد به محض دریافتن علائمی مشابه سردرد، سرگیجه، سوزش چشم، دوبینی، دریافتن عدم تعادل، تهوع، غش کردن، دشوار تنفسی و یا تفریق کیاست با شک به شکیبیدن این مسمومیت با تماس با تلفن امدادی ۱۱۵ در خواست کمک کنن

منبع