عباس عبدی درباره این انتقاد که «اصلاح‌طلبان از طریق انتخابات عمدتاً وزن اجتماعی خودشان را به محافظه‌کاران یادآوری می‌کنند ولی به مردم پاسخگو نیستند که چرا اوضاع اقتصادی در دولت روی کار آمده با حمایت آنها این قدر ناامیدکننده است» می‌گوید: «انتخابات تاکنون همین طور بوده است. یعنی خود انتخابات به عنوان یک کنش سیاسی برای باز کردن فضای سیاسی موضوعیت داشته است. ولی من معتقدم از این به بعد دیگر چنین رویکردی به انتخابات مفید فایده نیست و کسی هم با آن همراهی نخواهد کرد. انتخابات باید طریقیت داشته باشد. یعنی انتخابات باید بتواند راهی را باز کند و جامعه را به جایی برساند. با ادامه روند انتخابات‌های گذشته، چنین امری امکان‌پذیر نیست مگر اینکه تحولی اساسی در فضای سیاسی و انتخاباتی کشور رخ دهد.»
امیر محبیان نیز در پاسخ به سوال فوق، بر فقدان استراتژی اقتصادی مشخص در جناح اصلاح‌طلب حکومت ایران تاکید کرده و می‌گوید: «اصلاح‌طلبان دارای رویکرد اقتصادی مدونی نیستند. نگرش‌های آنان طیف گسترده‌ای را در بر می‌گیرد؛ از جریانات اقتصادی با گرایش چپ تا لیبرال‌ترین گرایش‌ها. از این رو شاخص واحدی برای ارزیابی رفتار و رویکرد اقتصادی دولت وجود ندارد. البته اصولگرایان هم وضعیت تقریباً مشابهی دارند. بسیاری از مواضعشان اقتضایی است. یعنی بر حسب شرایط موضع می‌گیرند نه بر حسب برنامه شفاف.»