کمبود آهن و ید در دختران و کمبود روی در پسران باعث اختلال رشد قدی آنها می شود.
الگوی
صحیح تغذیه در خانواده ها، بر رشد قد افراد تاثیر منفی گذاشته است،
متاسفانه تغییر شیوه زندگی در ایران، باعث شده مردم جامعه ما بر خلاف گذشته
به جای مشکل سوء تغذیه و کمبود دریافت مواد مغذی، دچار نوعی اضافه دریافت
مواد و کالری شوند و این مسئله علاوه بر افزایش بیماری های غیر واگیر،
تاثیر منفی بر رشد فیزیولوژیکی افراد گذاشته است.
دکتر وفا نقش
تغذیه در افزایش قد را بسیار کلیدی و موثر دانست و گفت: مسلما رشد
فیزیولوژی و همچنین قد انسان نیازمند داشتن تغذیه خوب و مفید است. در واقع
تاثیر تغذیه بر رشد قد از همان دوران جنینی شروع و تا 18 سالگی ادامه دارد.
بطوریکه نقش آن در دوران هایی از زندگی یعنی دو تا چهار سالگی و همچنین
سنین بلوغ یعنی 9 تا 12 سالگی (برای دختران) و 13 تا 15 سالگی (برای پسران)
به اوج خود می رسد. بنابراین کمبود ویتامین ها، املاح، پروتئین و تغذیه
نامناسب می تواند در رشد فیریکی جسم تاثیر منفی داشته باشد.
رشد قد انسان بعد از 19 سالگی متوقف می شود
وی
در ادامه با تاکید بر اینکه رشد قدی انسان بعد از 19 سالگی متوقف می شود
تصریح کرد: از لحاظ علمی انسان از همان دوران جنینی شروع به رشد و افزایش
قد می کند و این فرایند تا 18 سالگی ادامه می یابد. بنابراین رشد فیزیولوژی
از 19 سالگی به بعد بطور کامل متوقف می شود حتی اعمال رژیم های غذایی خاص و
مصرف دارو هم در افزایش قد کمکی نمی کند. این در حالی است که بسیاری از
افراد به تصور افزایش قد، فریب تبلیغات رسانه های مختلف را خورده و به مصرف
انواع داروهای غیر مجاز تبلیغاتی روی می آورند.
آسیب پذبری دختران کوتاه قد در جامعه ایران بیشتر از پسران است
این
استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: اگر چه سوء تغذیه موجب بحران در
فرایند رشد قدی و جسمی دختران وپسران می شود. اما این مسئله برای زنان و
دختران به دلیل مسائل فرهنگی و اجتماعی در جامعه بسیار با اهمیت است، بطور
کلی کمبود آهن و ید در دختران و کمبود روی در پسران باعث اختلال رشد قدی
آنها می شود.
وی در ادامه یادآورشد: بنابراین امروزه الگوی سوءتغذیه در کشور ما به سمت پرخوری و افزایش دریافت کالری تغییر کرده و افزایش دریافت کالری در طول روز هم نتیجهای جز ابتلاء به چاقی و اضافه وزن برای مردم نداشته است. بطوریکه در سالهای اخیر، افزایش تعداد مبتلایان به اضافهوزن و چاقی (بهعنوان مادر بیماریها)، میزان ابتلا به بیماریهای غیرواگیری مانند دیابت، بیماریهای قلبی، بیماریهای کلیوی، سکتهها و سرطانها را هم بالا برده و رشد فیزیولوژی افراد را دچار نوعی اختلال کرده است.